Hoe grappig zou het zijn als je een website hebt die dankzij wat onhandig typen van net-niet-wakkere internetgebruikers per ongeluk allerlei bezoekers bij je brengt? Zo dacht ik in 2014, toen mijn freelance redactiewerk een steeds grotere omvang kreeg, over de websitenaam 'www.nl'. In die tijd schreef iedereen nog die drie w's voor een site-adres, anders ging het volledig mis en kwam je uit bij een totale andere site, dachten we. Die www, die waren onvermijdelijk. Dus wilde ik dat iedereen mijn bedrijfsnaam al automatisch zou typen bij elk internetbezoek. En natuurlijk helemaal mooi als iemand dan www.www.nl typt. Beide domeinen -- zowel met zes w's als met drie w's -- bestonden nog niet. Jackpot! Dacht ik. Ik deed een aanvraag voor deze domeinen, en dan ook nog eens met '.nl' én '.com'. Zo ontstond 'WWW', hoe ik mijn tekstbureau tot op de dag van vandaag nog steeds liefkozend noem. Aangezien ik graag speel met woorden, eerlijkheid en dus waarheid hoog heb zitten én dol ben op een communitygevoel, duurde het niet lang voordat dit de Ware Wereld van Woorden werd.
Ik registreerde mijn redactiebureau direct bij de Kamer van Koophandel, want dan tel je natuurlijk pas echt mee. Dat is niet gratis, dus dat doe je met je bedrijf hopelijk niet al te vaak: dat zorgt er wel voor dat je goed nadenkt over de naam en de omschrijving van de werkzaamheden. WWW zag bijna acht jaar geleden het licht, en ik kon officieel aan de slag.
Daarna was het tijd om nog eens achter die domeinnamen aan te gaan, aangezien het antwoord daarop wel erg lang duurde... Kwestie van een paar klikken, had een IT-vriend me beloofd. De paar klikken werd een dozijn klikken en meerdere berichten sturen, want om een of andere reden ging het niet zo soepel als gedacht. Wat bleek: een website met de naam www.nl was verwarrend en misleidend. Het zou zo maar eens internetleken op de verkeerde plek kunnen doen belanden, omdat ze niet begrijpen dat er tussen de w's en de '.nl' nóg iets moet staan. Ja hèhè, dat is exact mijn marketingplan! Hartstikke slim, toch? Overheid (of wie beslist dat? De domeinpolitie?) zei 'Nee'. www.www.nl werd definitief afgewezen.
Daar zat ik dan met die zesvoudige w-site die er niet mocht zijn. Gelukkig bestond het domein warewoordenwereld.nl nog niet. En nu, acht jaar later en vele schrijfopdrachten verder, ben ik toch wel blij dat de naam van mijn website vooral mensen aantrekt die ook daadwerkelijk op zoek zijn naar mijn redactiediensten, in plaats van de omaatjes die niet precies weten hoe ze een website moeten schrijven. Verdwaalde reizigers bij een kerk naar binnen trekken terwijl ze op zoek zijn naar een waterval, is bijzonder belabberde marketing. En het feit dat jij dit nu leest, betekent dat je hier bent omdat iets aan mijn tekstbureau je heeft aangetrokken. Dát maakt je de bezoeker die ik altijd al heb gehoopt te vinden. Welkom dus!
